Ο Ηλίας Λ. Λαμπρόπουλος συγχωριανός μας και μέλος του Συλλόγου πάντα κοντά στους νέους, με ιδιαίτερες ευαισθησίεςκαι ικανότητες στον γραπτό (πεζό και έμμετρο ) λόγο, εμπνεύσθηκε από την ανοιχτή επιστολή του Τάσου Αναστόπουλου.
Τα οράματα μιας γενιάς (Αφιέρωμα στον Τάσο)
Όταν δεν κάνω όνειρα με τρώει το μαράζι
Και όταν κάνω όνειρα τα παίρνει το αγιάζι.
Σαν ταξιδιάρικα πουλιά πετάνε μέρα νύχτα
Πάνω από την συννεφιά με φάρο ηλιαχτίδα.
Βλέπουν από τα άγναντα στις γειτονιές του κόσμου
Στης νιότης τα οράματα το μέλλον του ανθρώπου.
Μου γαληνεύει η καρδιά, τα όνειρα δεν σβήνουν
Υπάρχουνε νέα παιδιά τα χάσματα να κλείσουν.
Ηλίας Λαμπρόπουλος – Νοέμβριος 2018
