Σχέση οίνου και φιλοσοφίας
Πες μου Νύμφη του αμπελιού, Μούσα ευδαιμοσύνης
Ποια ποικιλία σταφυλιού δια οίνον ευφροσύνης;
Να κάμνω οίνον άκρατον, εύγευστον, ροδινόν
Το μίσος το επάρατον να σβήσω σε αυτόν.
Να κερνώ γνωστούς και φίλους και τους άσπονδους εχθρούς
Να μιλάμε προς αλλήλους, να γλεντάμε με χορούς.
Η ζωή μας ένα άγχος πιλαλάμε στα τυφλά
Ποιάς κατάρας μας το άγος μας κεντρίζει τα μυαλά;
Ας κάνουμε μία αρχή και κάπου θα βρεθούμε
Μια σύναξη όπως γιορτή με οίνον να σκεφτούμε
Με τον Διόνυσο, τον Πάνα, την Ευτέρπη, την Κλειώ
Λίγα βράδια σαν κοπάνα όπως κάναμε σχολειό.
Τα χείλια μας να βρέχουμε μ’ άκρατο ροδινό
Οι μνήμες μας να τρέχουνε σε χρόνο μακρινό
Ποιοι είμαστε δεν ξέρουμε τις ρίζες αγνοούμε
Έπαρση μόνο έχουμε κι αλλόκοτα μιλούμε
Είναι σημάδια των καιρών ή προγραμματισμένα;
Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών και τα μυαλά καμένα
Δεν γεννιέσαι ελεύθερος, η γνώση σου σε κάνει
Μήτε ο οίνος άκρατος γίνεται σε καζάνι.
Ηλίας Λαμπρόπουλος (24/08/2019)
Το αμπέλι μαζί με το σταφύλι και τα παράγωγα του ήταν γνωστά ακόμη
από την παλαιολιθική εποχή. Κουκούτσια σταφυλιών έχουν βρεθεί μετά από
ανασκαφές σε κατοικίες που ανάγονται στην εποχή του χαλκού!
Κατά την μυθολογία, ο Στάφυλος ήταν γιος του Διονύσου και της Αριάδνης, και βοσκός
του βασιλιά Οινέα. Ο Στάφυλος παρατήρησε ότι όταν έβοσκε τις κατσίκες του,
κάποια από αυτές τρώγοντας τον καρπό των αμπελιών «τρελαινόταν»!
Ο Στάφυλος μάζεψε μερικά σταφύλια και τα πήγε στον βασιλιά του. Ο Οινέας παρασκεύασε τότε ένα χυμό τον οποίο ονόμασε “οίνο”, ενώ στον καρπό έδωσε το όνομα του βοσκού του (σταφύλι) προς τιμήν του. Από τότε αυτό το φυτό και ο χυμός από τους καρπούς του πέρασε στην ζωή των ανθρώπων επηρεάζοντάς την καθοριστικά
Το αμπέλι και ο οίνος στην Εκκλησία
Σύμφωνα με τη χριστιανική θρησκεία ο Χριστός χαρακτηρίζει τον εαυτό του ως αμπέλι και τους μαθητές του ως κλήματα («Εγώ ειμί η άμπελος η αληθινή και ο πατήρ μου ο γεωργός εστίν..»).
Συμβολική παράσταση της αμπέλου υπάρχει σε πολλά τέμπλα εκκλησιών, στις βυζαντινές εικόνες και γενικά στις αγιογραφήσεις των ναών.
Μεταξύ των αγαθών της γης, ευλογημένος είναι ο χυμός του σταφυλιού, αφού ο Χριστός ευλόγησε «άρτον, οίνον και έλαιον».
Ακόμα και για τη Θεία κοινωνία, τη μεταλαβιά, κρασί χρησιμοποιείται που με Θεία παρέμβαση μετατρέπετε σε αίμα Χριστού («πίετε εξ’ αυτού πάντες τούτο εστί το αίμα μου»).
Στον άνθρωπο, που είναι λογικό όν, δίνεται η διακριτική ευχέρεια να εφαρμόσει το ρητό «Παν μέτρον άριστον» και να νοιώσει την ευφορία του οίνου και όχι το άκρατο μεθύσι κάτι που πολλοί λησμονούμε με τα γνωστά επακόλουθα.
Του Σωτήρος (6 Αυγούστου) κάθε σπίτι πήγαινε τα πρώτα ροδισμένα σταφύλια στον ιερέα του χωριού ο ποιος τα ευλογούσε για την καλή σοδειά.
Ουδείς δοκίμαζε σταφύλια πριν τα ευλογήσει ο παπάς.
Ελληνικές Παροιμίες με θέμα τον Τρύγο
Άλλοι σκάβουν και κλαδεύουν, άλλοι πίνουν και μεθούν.
Ας πάει και το παλιάμπελο.
Όποιος έχει αμπέλια, ας βάλει εργάτες.
Όταν πατάς σταφύλια, θέλει καθαρά παπούτσια.
Πατημένο σταφύλι, δεν τρώγεται.
Περσινά ξινά σταφύλια.
Πήγε σαν το σκυλί στ’ αμπέλι.
Τα σταφύλια τα ψηλά είναι λίγα και καλά.
