Οι καλικάντζαροι είναι μια ελληνική δοξασία που έχει καταβολές από τα αρχαία χρόνια. Σύμφωνα και με την σύγχρονη παράδοση, εμφανίζονται κατά το δωδεκαήμερο. Τις μέρες αυτές τα «νερά είναι αβάφτιστα» και οι καλικάντζαροι βγαίνουν από τη γη την παραμονή των Χριστουγέννων, για να πειράξουν τους ανθρώπους. Η αρχή των μύθων που είναι σχετικοί με τους καλικάντζαρους βρίσκεται στα πολύ παλιά χρόνια. Οι καλικάντζαροι φόβιζαν τους ανθρώπους οι οποίοι τους ξόρκιζαν με συμβολικό τρόπο. Έκαιγαν δύσοσμες ουσίες, έκαναν θορύβους στο τζάκι (αλάτι στη φωτιά), το σύμβολο του σταυρού κ.λ.π. 
Όπως τους φαντάζεται ο λαός, είναι «μαυριδεροί με κόκκινα μάτια, με τρίχινα πόδια, με χέρια σαν της μαϊμούς κι έχουν όλο το κορμί τους τριχωτό». Γενικά πιστεύεται ότι οι καλικάντζαροι αδυνατούν να βλάψουν τους ανθρώπους αλλά μόνο να τους πειράξουν, ενοχλήσουν ή να τους φοβίσουν, αφού θεωρούνται μωροί και ευκολόπιστοι. Είναι πολύ ευκίνητοι ανεβαίνουν στα δένδρα πηδούν από στέγη σε στέγη σπάζοντας κεραμίδια και κάνοντας μεγάλη φασαρία. Όντας χιλιάδες, διασκορπίζονται παντού!
Ονόματα των Καλικάντζαρων
Μαλαγάνας,Τρικλοπόδης, Πλανήταρος, Μαλαπέρδας, Βατρακούκης, Μαγάρας, Περίδρομος, Κουλοχέρης, Κοψομεσίτης, Στραβολαίμης, Κοψαχείλης, Κωλοβελόνης, Κατσικοπόδαρος…..
Πληροφορίες για το άρθρο από την σελίδα :