ΔΕΙΤΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΚΡΙΤΙΚΕΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΑΣ
ΣΤΕΙΛΤΕ ΚΑΙ ΣΕΙΣ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΚΡΙΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
ΣΤΟ EMAIL: morfsyllogos.zonis@yahoo.gr
Η Λογοτέχνης κ. ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΙΑΤΡΟΥ- ΣΟΪΤΑΡΙΔΗ, από τη Μελβούρνη έγραψε στις 9 Ιουνίου 2016: «Έχω την ευτυχία να είμαι κάτοχος του υπέροχου βιβλίου «Ζώνη 1810 – 2010. 200 χρόνια παρουσίας». Οφείλω να ευχαριστήσω την εκλεκτή φίλη, Ζαχαρούλα Γαϊτανάκη, άξιο τέκνο της νέας γενιάς της ΖΩΝΗΣ, η οποία μου έστειλε με ιδιαίτερη υπερηφάνεια το βιβλίο αυτό, για να γνωρίσω κι εγώ το πανέμορφο αυτό ιστορικό χώρο της πατρίδας μας. Όντως η ΖΩΝΗ το πανέμορφο χωριό σας, έχει τόσα να προσφέρει. Η ιστορική της δομή, η ιστορία των πρώτων κατοίκων της νεότερης Ελλάδας {1810-2010} μα και ο αρχαίος οικισμός {Ζοιτία} φανερώνουν μια δοξασμένη εποχή. Μια εποχή που δεν έσβησε ποτέ, ούτε θάφτηκε στο πέρασμα των αιώνων. Ζει, υπάρχει και εσείς οι κάτοικοι αυτού του ηρωϊκού τόπου πρέπει να νιώθετε υπερήφανοι για τους δοξασμένους προγόνους σας. Αλλά η ΖΩΝΗ δεν έμεινε σιωπηλή μόνο με τη δική της περηφάνεια, γαλούχησε αγνούς Έλληνες πατριώτες και τους έστειλε πάνω στην Μακεδονία μας, πολέμησαν και πρόσφεραν στον Μακεδονικό αγώνα. Με ιδιαίτερη συγκίνηση και πατριωτικό ρίγος μελέτησα την ιστορική άρτια περιγραφή την πολύ σωστά καταγραμμένη, και εμπλουτισμένη με τα λαογραφικά στοιχεία του τόπου σας. Οι φωτογραφίες, της κάθε εποχής, στέλνουν το μήνυμα το μεγάλο, τεκμήριο ότι οι κάτοικοι της ΖΩΝΗΣ ήταν, είναι και πρέπει μείνουν για πάντα ενωμένοι, για το καλό του όμορφου χωριού σας. Όπου υπάρχει η ομόνοια, υπάρχει η ευημερία και η προκοπή. Μα δεν είναι μόνο η προκοπή του τόπου, αλλά πρωτίστως το ηθικό φρόνημα των ανθρώπων είναι αυτό που έχει μέγιστη σημασία. Μια όμορφη στενή επικοινωνία μέσα στον κλειστό χώρο του χωριού – του κάθε χωριού – προσφέρει την δυνατότητα στους κατοίκους να ζούνε αρμονικά, με ζεστασιά, να βλέπουν πάντα και να αγκαλιάζουν κάθε τι, που σκοπό έχει την ευημερία του τόπου. Είμαι σίγουρη, ότι εσείς οι καλόκαρδοι, καλόγνωμοι, κάτοικοι της ΖΩΝΗΣ ενωμένοι όλοι, σαν μια ευτυχισμένη οικογένεια έχετε πετύχει. Από την μακρινή Αυστραλία σας στέλνω τις καλύτερες ευχές μου, σας συγχαίρω επίσης για το πανέμορφο χωριό σας. Εύχομαι η ομόνοια και η αγάπη να βασιλεύει πάντοτε σε αυτό το μέρος της Αρκαδικής γης, στην δροσερή, φιλόξενη ΖΩΝΗ.»
Ο Έλληνας Πρωθυπουργός κ. ΓΙΩΡΓΙΟΣ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ, σε επιστολή του (της 21ης Οκτωβρίου 2010, Α. Π.: 2480Α ) προς τον Πρόεδρο του Συλλόγου, αναφέρει:
«Αγαπητέ κ. Αργυρόπουλε,
Σας ευχαριστώ για την αποστολή της επετειακής έκδοσης για το χωριό σας και σας συγχαίρω για αυτήν σας την προσπάθεια.
Η ανάδειξη της τοπικής ιστορίας, του τοπικού πολιτισμού αλλά και της τοπικής οικονομίας της πατρίδος μας, από φορείς εκπροσώπησης αλλά και από ενεργούς πολίτες είναι προαπαιτούμενα για τη δημιουργία μιας καλύτερης Ελλάδας.
Με φιλικούς χαιρετισμούς,
Γιώργος Α. Παπανδρέου»
Ο Λογοτέχνης και τέως Αντιπρόεδρος της Εταιρείας Μαλτέζων Ποιητών Πάτρικ Σαμμούτ, παρουσίασε στις 3 Ιουλίου 2010, εκτενώς στο blog του, το βιβλίο, γράφοντας στ’ αγγλικά: “Zoni (1810 – 2010) – A NEW PUBLICATION FROM GREECE”–> Some days ago my friend from Greece, Zacharoula Gaitanaki, sent me a copy of the new book about Zoni, named “200 YEARS ZONI (1810 – 2010). The author of the book is Zacharoula Gaitanaki herself, and it is a publication of the Educational and Local Improvement Society of Zoni, Arcadia (ELISZ). It is good to know that although Greece is currently traversing some very difficult times, people like Zacharoula and her friends from Zoni continue to be optimist and contribute to uncover more of Greece’s cultural and historical heritage. The book is divited in different parts. Mr. Athanasios P. Argyropoulos, President of the ELISZ, is the author of “ZONI, OUR BELOVED VILLAGE”. There is a message from the Mayor of Gortynos, Mr. Konstantinos Michopoulos and a Preface named “ZONI OF OUR HEART” by Zacharoula Gaitanaki herself. Other sections discuss subjects such as Zoni, place, history, people; The church of Saint Demetrius and the small churches; floklore of Zoni (place names, family names, nicknames etc.). Αnother chapter is “THE EDUCATIONAL AND LOCAL IMPROVEMENT SOCIETY OF ZONI” by Mrs. Christina Bailou – Lampropoulou, Secretary General of the Society. The book is in Modern Greek and illustrates a number of historical and recent photos linked to Zoni. In all it is a 64-page publication and sells 15 euros or 20 $. One can order a copy from: Mr. Athanasios Argyropoulos, President of the “Morfotikos Exoraistikos Syllogos Zonis”, ZONI Dimou Gortynos 22022 Arcadia, Greece. For more information one can also write to
Morfsyllogos.zonis@yahoo.gr or zgaitanaki@yahoo.gr
Zacharoula Gaitanaki writes the following about the book: “200 YEARS ZONI (1810 – 2010) isn’t a sad memory of the beautiful past tenses of our village, but it is a tender presentation, full of love and respect. Our village has a solid and unquestionable place in our hearts. Because Zoni, is Zoni of our heart…” I am sure that it would be an excellent idea if the ELISZ publishes the same book in English in the future. Non- Greek speaking tourists would surely find it handy, enlightening and interesting.”
Η Πρόεδρος της «Διεθνούς Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών» Δρ. ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΒΑΡΒΕΡΗ – ΒΑΡΡΑ, χαιρέτισε με θερμά λόγια την έκδοση:
«Αξιότιμε κ. Πρόεδρε του ΜΕΣ Ζώνης κ. Αθανάσιε Αργυρόπουλε,
Θερμά συγχαρητήρια σε σας και στην λογοτέχνιδα, επίτιμο μέλος της «ΔΕΕΛ» και φίλη μας, Ζαχαρούλα Γαϊτανάκη, που επιμελήθηκε επιτυχώς την έκδοση αυτού του βιβλίου για την Ζώνη. Είναι σημαντικό να τιμάμε την ιδιαίτερη πατρίδα μας και να γράφουμε βιβλία που αναδεικνύουν τον πολιτισμό της.
Κάνατε όλοι σας καλή δουλειά μ’ αυτό το Ιστορικό – Λαογραφικό βιβλίο.
Η Ζαχαρούλα Γαϊτανάκη του έδωσε μια ελκυστική παρουσία με την δομή των φωτογραφιών – ντοκουμέντων της πατρίδας σας και τονίζοντας την φιλοξενία των κατοίκων της υμνεί τις αρετές όλων των Ελλήνων…»
Σε κριτικό της σημείωμα, η Δρ. Χρυσούλα Βάρρα, αναφέρει επίσης:
«Η Λογοτέχνιδα Ζαχαρούλα Γαϊτανάκη με ιδιαίτερη επιμέλεια και φροντίδα, με την έγκριση του ΜΕΣ Ζώνης Αρκαδίας, επιμελήθηκε την έκδοση του βιβλίου ώστε να γίνει ελκυστικό και όμορφο λαογραφικό και ιστορικό δημιούργημα. Με πολύ ενδιαφέρον μελετάται κάθε σελίδα του. Αναφέρεται σε ιστορικά αλλά και σε σύγχρονα πρόσωπα της Ζώνης και καταγράφει τα ήθη και τα έθιμα, δίδοντας και ιστορικά ντοκουμέντα στην έρευνά της αλλά και στις επιλογές της.
Η Ζαχαρούλα Γαϊτανάκη είναι μία ακόμη συγγραφέας που έβαλε την σφραγίδα της για πάντα στον τόπο της…. Μόνο μέσα από τις ιδιαίτερες πατρίδες μας καταξιώνεται και η δική μας συγγραφική και ποιητική δυναμική με προδιαγραφή την αιωνιότητα. Είναι λάθος που πολλοί πνευματικοί δημιουργοί δεν επεδίωξαν να προβάλλουν την ιδιαίτερη πατρίδα τους όπως η Ζαχαρούλα Γαϊτανάκη, η γράφουσα και μερικές άλλες προσωπικότητες των Γραμμάτων…
Λατρεύω τα Λαογραφικά, Ιστορικά βιβλία και συγχαίρω την συγγραφέα και ποιήτρια Ζαχαρούλα Γαϊτανάκη που ασχολήθηκε με την ιδιαίτερη πατρίδα της, την ΖΩΝΗ. Εύχομαι πάντα επιτυχίες.»
Ο Λογοτέχνης κ. ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΒΑΛΑΒΑΝΗΣ, στην «Κριτική Λόγου και Τέχνης Θέσεων και Απόψεων», Οκτώβριος – Νοέμβριος 2010:
«Η φίλη δημιουργός Ζαχαρούλα Γαϊτανάκη, κάτοικος της Ζώνης Αρκαδίας, έγραψε και συνέταξε την όλη ύλη των στοιχείων της Ζώνης, που εκδόθηκε δαπάναις του Μορφωτικού Εξωραϊστικού Συλλόγου Ζώνης Αρκαδίας. Ένας τόμος οπτικού και γραπτού λόγου εις τον οποίο κατέγραψε με κάθε στοιχείο αναφοράς του το χθες και το σήμερα 200 χρόνια και με διηγηματική αισθητική σκιαγράφησε την ένταση και τον πλούτον της εξελικτικής της πορείας πέρα από την περιπλάνηση της μνήμης και των αναμνήσεων. Μια σύνθεση και αρμονία ποιοτικής επικοινωνίας που αντικατροπτίζει το χθες και το σήμερα με διεστωτικό πνεύμα. Ένα έργο παραδοσιακής αντιλήψεως που στην πολυμορφία των σχέσεων υπάρχει νόστος, αναζήτηση, στοχασμός, φαντασία, πραγματικότητα, ίσως και ετερόκλητες προτάσεις που όχι μόνον δεν διαφωνούν αλλά εκφράζουν τη συμφωνία των μερών. Ένα πόνημα ζωντανής καταγραφής εικόνων ζωής του χθες και του σήμερα, που για την επιμέλεια και καταγραφή συγκέντρωσε στοιχεία πεπληρωμένα με εικόνα εικόνων. Ένα χωριό ξεχωριστό που η προνοία και η αγάπη των κατοίκων και ο Μορφωτικός Εξωραϊστικός του Σύλλογος με κοινή προσπάθεια αξιολόγησε και εργάσθηκε προκειμένου να διατηρήσει με τις δραστηριότητές του την ιστορική διαδρομή του, τις εκκλησίες και τα ξωκλήσια, τους κοινόχρηστους χώρους, την τάξη, την καθαριότητα, το σεβασμό στην παράδοση και τις αξίες του κ. λ. π. Ένα έργο καταγραφής με στοιχεία γνωριμίας της περιοχής, τον βίο και την πολιτεία των κατοίκων, τις πηγές εξυπηρετήσεως και παροχών των αναγκών (σχολείον, υδρεύσεως, διατηρήσεως καθαριότητος, την λαογραφική του ιστορία, τις δύσκολες στιγμές μεταναστεύσεως και άλλων επεισοδίων πορεύσεις). Ένα έργο που δεν ωραιοποιεί καταστάσεις αλλά καταγράφει τα φυσιογνωμικά τους στοιχεία. Διαβάζοντας τις σελίδες αυτού, αισθάνθηκα την ανάγκη να εκφράσω την ανάγκη της επιθυμίας μου – πόσο θα ήθελα να ήμουν κι εγώ ένας πολίτης της κοινωνίας σας και να ζήσω στιγμές ζωής ηρεμίας, γαλήνης, πραότητος στις τραγικές στιγμές των ημερών μας που ζούμε στις μεγάλες απάνθρωπες κοινωνίες μας.»
Δημοσιεύματα για το βιβλίο έγιναν επίσης στις εφημερίδες: «Νέα της Μεγαλοπόλεως» από τον εκδότη τους κ. Κώστα Φίλανδρο, «Αρκαδικός Κήρυκας» από τον εκδότη του κ. Σπύρο Ηλ. Τσαρμπόπουλο, «Γορτυνία» του Κώστα Π. Καλύβα, από τη στήλη «Διαβάζοντας…» της Ζαχαρούλας Γαϊτανάκη, «Δημητσάνα» της Αδελφότητας Δημητσανιτών «Γρηγόριος ο Ε’».
Στις 16 Αυγούστου 2010, στο Αντάμωμα των Ζωναταίων, έγινε και η παρουσίαση του βιβλίου «ΖΩΝΗ (1810 – 2010) 200 ΧΡΟΝΙΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ», που εξέδωσε ο Μορφωτικός Εξωραϊστικός Σύλλογος Ζώνης. Για το βιβλίο μίλησε η συγγραφέας του Ζαχαρούλα Γαϊτανάκη, ενώ ο Σύλλογος απένειμε τιμητική πλακέτα στην ίδια για την πολύτιμη προσφορά της στη δημιουργία του βιβλίου, στον αδελφό της Ιωάννη Γαϊτανάκη για τις θαυμάσιες φωτογραφίες του και την βοήθειά του στον Σύλλογο και στον τότε Δήμαρχο Γόρτυνος κ. Κων/νο Μιχόπουλο για όσα έκανε για το χωριό.
Η Λογοτέχνης Δρ. ΖΑΝΝΕΤΑ ΚΑΛΥΒΑ – ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ με τίτλο «Μια καταπληκτική έκδοση του Μορφωτικού Εξωραϊστικού Συλλόγου Ζώνης Αρκαδίας» έγραψε το κάτωθι κριτικό σημείωμα:
«Το βιβλίο «ΖΩΝΗ (1810-2010) 200 ΧΡΟΝΙΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ», ομολογώ ότι, όταν το πήρα στα χέρια μου, γιατί περίμενα ανυπόμονα την έκδοσή του, το ρούφηξα στην κυριολεξία. Αισθάνθηκα να βρίσκομαι στη Ζώνη, να παίζω ανέμελα, να γελώ, να χαίρομαι την φύση και να ξαναζώ τις ηθικές αρχές και αξίες που ζήσαμε τα περασμένα, αλλά αλησμόνητα εκείνα χρόνια…
Η συγκροτημένη παρουσίαση των κειμένων, των παλιών και νέων φωτογραφιών, οι τοπικές συνήθειες, οι παραδόσεις, τα ήθη και τα έθιμα, αποτελούν ένα βιβλίο ιστορικό, λαογραφικό, που πολλοί τοπικοί πολιτιστικοί Σύλλογοι θα ζηλέψουν και θα μιμηθούν. Η γιαγιά με τη ρόκα, το κόσκινο, το αλέτρι, πόσες θύμησες δεν έφεραν στο μυαλό μου, από το χωριό μου, την Βάχλια Γορτυνίας. Η Αρκαδία είναι ένας ευλογημένος τόπος που πάντοτε έπαιξε, παίζει και θα παίζει σημαντικό ρόλο στα πολιτικά, πολιτιστικά, κοινωνικά, πνευματικά δρώμενα της πατρίδος μας, της μεγάλης Ελλάδας.
Η καταξιωμένη λογοτέχνης Ζαχαρούλα Γαϊτανάκη, που έγραψε το βιβλίο, δεν είναι η πρώτη φορά που μας συνεπαίρνει με τον μεστό λόγο της, με τις ωραίες παραστάσεις της, με τον γλαφυρό τρόπο που εξιστορεί και καταγράφει τα γεγονότα. Είναι πραγματικά μια χαρισματική προσωπικότητα, μια γνώστρια της ελληνικής και όχι μόνον γλώσσης, που μας κάνει να ριγούμε, να νοσταλγούμε και να επιθυμούμε να συνομιλούμε μαζί της.
Θερμά συγχαρητήρια στον Μορφωτικό Εξωραϊστικό Σύλλογο της Ζώνης για την καταπληκτική αυτή έκδοση και του εύχομαι να προοδεύει, να κρατά «Θερμοπύλες» και κάθε φορά που επισκέπτονται το χωριό σας, την Ζώνη, να είστε εκεί και να ανταλλάσσετε μια θερμή χειραψία και να προσφέρετε ένα ποτήρι κρύο νερό, δοσμένο από μια ζεστή αγάπη και φιλία που ενώνει τους ανθρώπους.»
[ Το κείμενο δημοσιεύτηκε στις εφημερίδες «Γορτυνία» και «Αρκαδικός Κήρυκας» και στο λογοτεχνικό περιοδικό «ΚΕΛΑΙΝΩ» ]
Το Κορεάτικο Λογοτεχνικό περιοδικό «THE MOON LIGHT OF COREA» του Δρ. BAEK HAN –YΙ, με τον οποίο η Ζαχ. Γαϊτανάκη έχει μακρόχρονη φιλία, δημοσίευσε το εξώφυλλο του βιβλίου σε τεύχος του 2010 και ενέταξε την έκδοση στη βιβλιοθήκη του παγκόσμιου Σωματείου «HWAAC/WCP».
Η Υπεύθυνη της ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ της ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ (Αίγυπτος), με επιστολή της στο Σύλλογο βεβαιώνει την καταχώρηση του Βιβλίου για τη Ζώνη στη Βιβλιοθήκη, και καλεί τον Πρόεδρο και τα μέλη του Συλλόγου να επισκεφθούν τους χώρους της Βιβλιοθήκης.
Ο Λογοτέχνης κ. ΣΠΥΡΟΣ Κ. ΚΑΡΑΜΟΥΝΤΖΟΣ προσθέτει τη δική του άποψη για το βιβλίο:
«… το βιβλίο αυτό, των 64 σελίδων, όσο το μελετάς προσεκτικά το αγαπάς και περισσότερο. Έχεις πέσει σε ορυχείο με διαμάντια. Κάθε φορά και σε κάθε φύλλο του ανακαλύπτεις, στα γεωγραφικά πλαίσια ενός μικρού χωριού, και ένα νέο ιστορικό, λαογραφικό, λογοτεχνικό, ανθρωπολογικό, πολιτιστικό κ.λ.π. θησαυρό, που όταν το ολοκληρώσεις ταυτίζεσαι και γίνεσαι τελικά και συ Ζουναταίος. Το βιβλιαράκι αυτό είναι κατάθεση ψυχής, είναι μια προσφορά στο χωριό της Ζαχαρούλας και στα Γράμματα. Διδάσκει, προβληματίζει, ενημερώνει. Δεν πρέπει να λείψει από κανένα σπίτι Ζουναταίου, όπου και να ζει σήμερα. Δεν το βάζεις στο ράφι για φύλαξη, το συγκαταλέγεις στα αγαπημένα σου, καταφεύγεις εκεί σε πρώτη ζήτηση, για να αναπολήσεις περασμένα μεγαλεία και για να παραδειγματιστείς από την πρόοδο που γίνεται επί των ημερών μας. Είναι ένα βιβλίο που θα στολίζει για πάντα τη βιτρίνα της βιβλιοθήκης μου, τόσο για το περιεχόμενό του, την έρευνα, την επιλογή και τον καταμερισμό της ύλης και τον τρόπο γραφής του, όσο και για την αλάνθαστη και κατανοητή ελληνική γλώσσα. Σίγουρα ο κάθε αναγνώστης θα το ανοίγει με λαχτάρα, θα το διαβάζει με ενδιαφέρον και συγκίνηση και θα το κλείνει με κέρδος. Η Ζαχαρούλα Γσϊτανάκη, καταξιωμένη, αναγνωρισμένη εντός και εκτός της ελληνικής επικράτειας, πολυβραβευμένη και ακάματη εργάτρια του ποιητικού και πεζού λόγου, συνεπικουρούμενη από την πηγαία και εκ βάθους καρδίας αγάπη της προς τη Ζώνη αφενός και από την πολύχρονη έρευνα και ενασχόληση με το παρελθόν και το παρόν του χωριού της αφετέρου (υπάρχουν δείγματα γραφής και από άλλα αφιερώματά της, όπως αναφέρει και η ίδια στην εισαγωγή της) ανύψωσε τη συγγραφική της αξία αλλά και τη «Ζώνη της καρδιάς της» στις ψηλότερες κορφές των αρκαδικών βουνών και όχι μόνο. Είναι άξια συγχαρητηρίων, γιατί με το νέο της βιβλίο δίνει ακόμη ένα δείγμα της πλεονάζουσας αγάπης της για τη Ζώνη. Η Ζώνη, το μικρό αυτό χωριό της Γορτυνίας, για τη συγγραφέα είναι μία προσφιλής κουκίδα στο χάρτη της ύπαρξής της. […….] Είμαι βέβαιος ότι με την ανάλογη προβολή και διαφήμιση του βιβλίου αυτού, η Ζώνη θα αποκτήσεις και τουριστικό ενδιαφέρον. Με τη σημερινή ευκολία μάλιστα της συγκοινωνίας και μετακίνησης, δε θα υπάρξουν αναγνώστες και κυρίως μετανάστες, από εντός και εκτός της Ελλάδας, που να μην προγραμματίσουν και μία επίσκεψη, για να προσκυνήσουν τη γη των προγόνων τους, για να γνωρίσουν τη σημερινή πρόοδο και για να χαρούν ζωντανά τις ομορφιές της όμορφης Ζώνης. Δεν θα θυμηθούν μόνο το παρελθόν αλλά θα δουν με τα μάτια τους και κυρίως οι ξενιτεμένοι και τα έργα που γίνονται τώρα. Τα έργα που κάνουν όσοι έμειναν πίσω στο χωριό και φυλάνε Θερμοπύλες. Αυτοί και με πολλές θυσίες, υπακούοντες στο κάλεσμα του χρέους διατηρούν τα παλιά, τα αναπαλαιώνουν και δημιουργούν νέα έργα σύμφωνα με τα σύγχρονα τεχνολογικά δεδομένα. Δεν ξέρω αν πιάσει ή και αν φτάνει μόνο η ευχή της Ζαχαρούλας Γαϊτανάκη, που τόσο παραστατικά γράφει στο ποίημά της, «ΖΩΝΗ»: «…μα εύχομαι Ζουνάτι μου πάλι να ζωντανέψεις.
Ν’ ανοίξουνε τα σπιτικά, οι αυλές να πρασινίσουν
κι οι δρόμοι σου με παιδικές φωνούλες να γεμίσουν…».
Στην παραπάνω ευχή προσθέτω και τη δική μου, όχι μόνο για τη Ζώνη αλλά και για το δικό μου και για όλα τα χωριά της Γορτυνίας και της Πελοποννήσου γενικότερα. Αν και το ποτάμι δεν γυρίζει εύκολα προς τα πίσω, δραστηριότητες όμως σαν κι αυτή, της έκδοσης δηλαδή του παρόντος βιβλίου, ανοίγουν δρόμο στην ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον.
Εγώ το πιστεύω απόλυτα και για έναν επιπλέον λόγο. Γιατί το υπογράφει η καλή μου φίλη Ζαχαρούλα Γαϊτανάκη στην τελευταία παράγραφο του εμπνευσμένου Προλόγου της (σελ. 10), και αυτή ξέρει: «Το «ΖΩΝΗ (1810 – 2010) 200 ΧΡΟΝΙΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ» δεν είναι μία μελαγχολική ανάμνηση του ωραίου παρελθόντος του χωριού μας αλλά η τρυφερή, γεμάτη αγάπη και σεβασμό παρουσίασή του, που έχει για τον καθένα μας βρει μια θέση ακλόνητη και αδιαπραγμάτευτη μέσα μας. Γιατί η Ζώνη μας, είναι η Ζώνη της καρδιάς μας…».
Ο Βαχλαίος Λογοτέχνης και Νομικός Δρ. ΓΙΩΡΓΟΣ Ι. ΜΠΟΤΗΣ, σε επιστολή του σημειώνει:
«Αγαπητέ κ. Πρόεδρε,
Το έργο του Συλλόγου σας «ΖΩΝΗ (1810 – 2010) 200 ΧΡΟΝΙΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ», αποτελεί μια άριστη λαογραφική πραγματεία για τα διακόσια χρόνια ιστορίας της Ζώνης. Είναι λογοτεχνικό ιστόρημα με τεκμηριωμένη καταγραφή των ιστορικών γεγονότων. Οι εντυπωσιακές, επιτυχημένες και καλοτοποθετημένες φωτογραφίες προσώπων και τοπίων γοητεύουν και ζωντανεύουν την ιστορία ώστε ο αναγνώστης να γίνεται νοερά συνοδοιπόρος στην ιστορική πορεία της νοσταλγικής Ζώνης.
Η Ζωναταία καταξιωμένη λογοτέχνιδα Ζαχαρούλα Γαϊτανάκη, η οποία ξέρει να σμιλεύει επιδέξια τα γεγονότα και να εμβαθύνει στο νόημά τους ως επιμελήτρια της έκδοσης έδωσε πηγαία πνοή και ζεστασιά στην αφήγηση του οδοιπορικού της Ζώνης. Τιμά και λατρεύει τη Ζώνη αλλά και η Ζώνη τιμάται στο πρόσωπό της για το σιωπηλό αλλά τόσο δημιουργικό λογοτεχνικό της έργο, που έχει αναγνωριστεί τόσον στην Ελλάδα όσον και στο εξωτερικό.
Κύριε Πρόεδρε, Και αν ακόμη, εντελώς αυθαίρετα, υποθέσω ότι δεν έχετε τίποτε επιτελέσει για την Ζώνη, η έκδοση και μόνον του βιβλίου αυτού είναι ικανή να σας καταστήσει τον πιο επιτυχημένο Πρόεδρο του Μορφωτικού σας Συλλόγου. Καταγράψατε πολύτιμες ιστορικές μνήμες, ώστε οι επιγενόμενοι με την δική σας σκυτάλη να συνεχίσουν την ιστορική συνέχεια της όμορφης Ζώνης.»
Ο ποιητής κ. Στάθης Ι. Γρίβας έγραψε στον Πρόεδρο του Συλλόγου Αθανάσιο Αργυρόπουλο: «Αγαπητέ μου κ. Πρόεδρε,
Με μεγάλη χαρά και βαθιά συγκίνηση έλαβα το θαυμάσιο βιβλίο σας «ΖΩΝΗ (1810 – 2010) 200 ΧΡΟΝΙΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ» και δεν ήξερα τι να πρωτοθαυμάσω σε ένα τόσο πολυτελές εκδοτικό αριστούργημα. Θαυμάσια η εργασία του εκλεκτού μέλους της Ζώνης, της λογοτέχνιδας και κριτικού κ. Ζαχαρούλας Γαϊτανάκη, που με την βοήθειά της δημιουργήσατε αυτό το αριστούργημα. Ένας μνημειώδες βιβλίο, παρακαταθήκη αγάπης για τις επερχόμενες γενιές. Εγώ ξέρω πολύ καλά τη Ζαχαρούλα, αλλά εδώ ξεπέρασε με την παθιασμένη αγάπη της για τη Ζώνη, και τον ίδιο της τον εαυτό. Και με την δική σας συνεργασία και συμπαράσταση δημιουργήσατε ένα αριστούργημα, που και εμείς που δεν γνωρίζουμε την Ζώνη, την αγαπήσαμε και θα θέλαμε να ζήσουμε πολλές στιγμές κάτω από τον πλάτανο της θαυμάσιας πλατείας της. Οι φωτογραφίες είναι κάτι το καταπληκτικό. Θερμότατα συγχαρητήρια τόσο σε εσάς, όσο και στην φίλη μου Ζαχαρούλα, επίσης και σε όσους συνέβαλαν σε αυτή την εξαίρετη έκδοσή σας.»
Ο Λογοτέχνης κ. ΚΩΣΤΑΣ Φ. ΔΙΟΝΥΣΟΠΟΥΛΟΣ (από τα Όχθια Γορτυνίας), προσθέτει και τη δική του γνώμη για το βιβλίο γράφοντας στη Ζαχαρούλα Γαϊτανάκη:
«Από την πρώτη στιγμή κατάλαβα πως έχω στα χέρια μου όχι μόνο ένα καλαίσθητο βιβλίο αλλά ένα βιβλίο γεμάτο χρώματα, γεμάτο άνοιξη!… Με την πείρα σου μεταφέρεις νοερά κι ακούραστα όλους εμάς τους αναγνώστες σου στην αγαπημένη σου Ζώνη και μαθαίνουμε την ιστορία της, γνωρίζουμε την πλατεία της και τα καφενεία της, τις βρύσες και το σχολείο της, το καμπαναριό του Άη – Δημήτρη και τόσα άλλα ενδιαφέροντα. Τολμώ να πως ότι εμένα προσωπικά με έκανες να νιώσω τη Ζώνη σα δικό μου χωριό και να πω μαζί σου: «Ναι, αυτό το χωριό είναι «η Ζώνη της καρδιάς μας».
Ο Ρώσος χημικός, ποιητής και μεταφραστής Δρ. ADOLF P. SHVEDCHIKOV, έγραψε στη Ζαχαρούλα Γαϊτανάκη για το βιβλίο: “My dearest Zacharoula, I came to Moscow a couple days ago and the first swallow which I found in my mail box was your nice book “Ζώνη” (ελληνικά στο γράμμα του). The beautiful place with hospitable people, pleasant nature, old houses surrounded’ by old trees… silence… sun… Your book reflects very good the history and the character of Greek’s souls! This is my first impression looking at the photos in your book. Unfortunately (shame on me!) I’ don’t know your ancient language and cannot comment what are you talking about in your book. But nevertheless your book gives me a rare chance to penetrate deeper into the hearts of your people…”
«ΖΩΝΗ (1810 – 2010) 200 ΧΡΟΝΙΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ»
Είναι άξιος επαίνου ο Μορφωτικός Εξωραϊστικός Σύλλογος του χωριού Ζώνη Μεγαλοπόλεως για δύο λόγους: Πρώτα γιατί αποφάσισε την έκδοση της ιστορίας του χωριού του και δεύτερον γιατί ανέθεσε τη συγγραφή της στην καταξιωμένη συγγραφέα και λογοτέχνιδα κ. Ζαχαρούλα Γαϊτανάκη, γνωστή από τα σοβαρά δημοσιεύματά της. Και πράγματι η συγγραφέας με γνώση, σοβαρότητα, σεμνότητα και γλώσσα ρέουσα, παρουσίασε τον τόπο της καταγωγής της, αφιλοκερδώς όπως τονίζεται στο προλογικό σημείωμα του προέδρου του Συλλόγου κ. Θανάση Αργυρόπουλου, καλύπτοντας τη ζωή της Ζώνης (Ζουνάτι) από τότε που απαντάτε για πρώτη φορά, το 1810, ως τις μέρες μας. Σημειώνουμε τα επιμέρους κεφάλαια: Γνωριμία με τη Ζώνη, Οι εκκλησίες και τα ξωκλήσια, Τα καφενεία, Η Ζώνη σήμερα, Τα σπίτια της Ζώνης, Ζωναταίοι και μετανάστευση, Η ύδρευση του χωριού και Λαογραφικά. Αντί επιλόγου υπάρχει ένα ποίημα της συγγραφέως, η οποία με μελαγχολία βλέπει τη σημερινή ερήμωση του χωριού της (κάτι που συμβαίνει, δυστυχώς, σε όλα τα χωριά μας), πλην όμως εκφράζει την ελπίδα «ν’ ανοίξουνε τα σπίτια, οι αυλές να πρασινίσουν // κι οι δρόμοι σου με παιδικές φωνούλες να γεμίσουν». Το βιβλίο τελειώνει με το ιστορικό και τις δραστηριότητες του Μορφωτικού Εξωραϊστικού Συλλόγου. Το όλο βιβλίο είναι διάσπαρτο από ωραίες φωτογραφίες, που θυμίζουν τις παλιές ημέρες του χωριού. Και πάλι θερμά συγχαρητήρια στη συγγραφέα και τον εκδότη Σύλλογο.
ΣΟΦΟΚΛΗΣ Γ. ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
[ Από τη «ΜΑΡΑΘΑ» – ΕΠΕΤΗΡΙΔΑ 2011, Έτος ΙΔ’ ]
Η ΖΩΝΗ ΑΡΚΑΔΙΑΣ – ΕΝΑ ΟΜΟΡΦΟ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΧΩΡΙΟ
Οι πνευματικές προσπάθειες που γίνονται με σκοπό την προβολή της ιστορίας και του πολιτισμού γεωγραφικών χώρων (χωριά, πόλεις, περιοχές) της ελλαδικής επικράτειας, είναι πολύπλευρα πολύτιμες και γι’ αυτό αξιέπαινες. Αυτό ισχύει και για τη συνοπτική έκδοση του «Μορφωτικού Εξωραϊστικού Συλλόγου ΖΩΝΗΣ», που καταγράφει μια διαδρομή 200 χρόνων, προόδου και πολιτισμικής εξέλιξης του όμορφου χωριού ΖΩΝΗ. Η έκδοση του μικρού βιβλίου με τίτλο «ΖΩΝΗ – 200 ΧΡΟΝΙΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ (1810 – 2010)» αποτελεί μια συνοπτική καταγραφ΄ή της ιστορίας του προοδευτικού αυτού χωριού, του Δήμου Γόρτυνος που έγραψε η ποιήτρια και συγγραφέας Ζαχαρούλα Γαϊτανάκη, που ζει και δημιουργεί σ’ αυτό το χωριό. [……….]
Το βιβλίο αναδεικνύει την ιστορική και πνευματική διαδρομή και την ζηλευτή κοινωνική πρόοδο ενός μικρού χωριού, που θα τη ζήλευαν άλλες μεγάλες πόλεις και γνωστές κωμοπόλεις. Μέσα από τα επιμέρους κεφάλαια, τις αφηγήσεις, τα στοιχεία και το φωτογραφικό υλικό, ζωντανεύουν: οι εκκλησίες, τα ξωκλήσια, τα σπίτια και τα καφενεία, οι μνήμες από τα παιδικά και σχολικά χρόνια, από τις γιορτές, τα πανηγύρια, τους γάμους, τη δράση του Συλλόγου, τα ήθη και τα έθιμα. […..]
Συγχαίρουμε τη λαμπρή αυτή προσπάθεια των παραγόντων της Ζώνης, για την έκδοση του βιβλίου, που προβάλλει και συντηρεί την ιστορία, τις παραδόσεις και τον λαϊκό πλούτο του
χωριού. Μακάρι το κάθε χωριό της χώρας, να διέσωζε μ’ αυτό τον τρόπο,το ιστορικό του παρελθόν!
ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΝΔΡΙΚΟΠΟΥΛΟΣ, Αίγιο
(απόσπασμα της Κριτικής γνώμης του, που δημοσιεύτηκε στην εβδομαδιαία εφημερίδα των Πατρών «Η ΓΝΩΜΗ», την Δευτέρα 23 Απριλίου 2012).
ΑΝΑΦΟΡΑ στο βιβλίο «ΖΩΝΗ (1810 – 2010) 200 ΧΡΟΝΙΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ»
«Το πρώτο χρέος του πολίτη είναι ν’ αγαπά τον τόπο του και το λαό του». Μέγιστο χρέος των πνευματικών ανθρώπων να καταγράφουν τη ζωή των γονιών και των προγόνων, τα ήθη και έθιμά τους, την παράδοση, για να τη φέρνουν στη μνήμη των συγχρόνων, για να υπάρχει συνέχεια… Στους βίαιους και ανάστατους καιρούς, τύχη καλή που υπάρχουν ευαίσθητοι άνθρωποι και φορέις, όπως ο ΜΟΡΦΩΤΙΚΟΣ ΕΞΩΡΑΪΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ της ΖΩΝΗΣ, με Πρόεδρο τον κ. Αθανάσιο Αργυρόπουλο, καθώς και η άξια λογοτέχνις – κριτικός Ζαχαρούλα Γαϊτανάκη, που με το βιβλίο αυτό και το DVD, έδειξαν την αγάπη για τον τόπο τους. Δεν υπάρχει περιστατικό ζωής του χωριού που να μην έχει δονήσει την ψυχή των Ζωναταίων και να μην έχει καταγραφεί. Οι υπέρχοες φωτογραφίες, η γλαφυρή περιγραφή, με σεργιάνισαν στο πανέμορφο χωριό ΖΩΝΗ, ήπια κρυστάλλινο νερό από τις πετρόχτιστες βρύσες, θαύμασα τα πετρόχτιστα σπίτια, προσκύνησα στα εξωκλήσια, κεράστηκα ντόπια γλυκά, πήρα μέρος στα γιορτάσια, ξαπόστασα από την μοσχοβολιά των λουλουδιών και το κελάηδισμα των πουλιών. Ευχαριστώ για την φιλοξενία. Συγκινήθηκα. Νοστάλγησα και εγώ το μικρό και αγαπημένο μου χωριό ΣΠΑΘΑΡΙ Αρκαδίας. Κάλπασε η μνήμη μου, πήρα τις άγιες παιδικές στράτες. Εκεί ξαποσταίνω. Ευτυχώς πρόλαβα το 1994, να πάρω από το στόμα γονιών και ηλικιωμένων χωριανών υλικό και να εκδόσω ένα λαογραφικό βιβλίο με τίτλο «Ταξίδι Νοσταλγίας στο Σπάθαρι», γιατί αν δεν καταγραφεί η ιστορία του τόπου κινδυνεύει να χαθεί. Θέλω να εκφράσω άπειρα συγχαρητήρια τόσο στον ΜΟΡΦΩΤΙΚΟ ΕΞΩΡΑΪΣΤΙΚΟ ΣΥΛΛΟΓΟ και τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου, όσο και στην λογοτέχνιδα ΖΑΧΑΡΟΥΛΑ ΓΑΪΤΑΝΑΚΗ για το αξιόλογο έργο τους και εύχομαι ο Προστάτης του χωριού Άγιος Δημήτρης, να τους δίνει Υγεία και καλή συνέχεια στο πολιτιστικό, πνευματικό έργο τους.
Εύχομαι η ΖΩΝΗ καθώς και όλα τα χωριά της Λεβεντομάνας Αρκαδίας που γέννησε Θεούς και ήρωες, να ξανανθίσουν. «Ν’ ανοίξουνε τα σπιτικά, οι αυλές να πρασινίσουν κι οι δρόμοι σου με παιδικές φωνούλες να γεμίσουν» όπως εύστοχα και νοσταλγικά τα γράφει η Ζαχαρούλα Γαϊτανάκη, μία πολυσύνθετη πνευματική μορφή, ποιήτρια, συγγραφέας, κριτικός, με συνείδηση ευθύνης, με συνέπεια ζωής και λογοτεχνίας, χρόνια τώρα έχει επιβληθεί στο λογοτεχνικό στερέωμα με το έργο της και το ήθος της. Αξίζει την αγάπη μας και την εκτίμησή μας. Θα την ευχαριστήσω ακόμη μια φορά με τους στίχους του Νιρβάνα: «Και το νερό του ποταμού, όσο μακριά κι αν τρέχει, τιμάει τη νερομάνα του». Ζαχαρούλα, τιμή σου πρέπει.
ΘΕΟΔΩΡΑ ΚΟΥΦΟΠΟΥΛΟΥ – ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Ραφήνα, 10 Μαρτίου 2012.
Αγαπητή Ζαχαρούλα ο Πανάγαθος σ’ εμάς τους ανθρώπους η Χάρη του μας εναπόθεσε πολλές δυνατότητες. Εμείς σαν κοινοί θνητοί αξιοποιούμε αρκετές ή ολίγες από αυτές,
ανάλογα με τις δυνατότητες μας.
Εσύ κατόρθωσες να γράψεις το βιβλίο για την Ζώνη μεγιστοποιώντας και την ποιο κρυφή λεπτομέρεια του τόπου, σαγηνεύοντας τον αναγνώστη, και του δημιουργείς την αίσθηση ότι βρίσκεται κοντάσας. Ένας γέροντας μου είπε « Η αξία του ανθρώπου είναι ανάλογη με εκείνο που γνωρίζει, και όχι με εκείνο που κάνει ».
Θαυμάζω τις δυνατότητες που έχεις, σου εύχομαι να τις αξιοποιείς με κάθε λεπτομέρεια εις το έπακρον.
Δημήτρης Καπορδέλης.
Διάβασα με προσοχή το μικρό σε έκταση αλλά μεγάλο σε σπουδαιότητα και περιεχόμενο εγχειρίδιο με τίτλο «ΖΩΝΗ – 200 ΧΡΟΝΙΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ» και πραγματικά εντυπωσιάστηκα για τη σαφήνειά του, την πληρότητα, τη γλαφυρότητα που σε κάνει να το διαβάσεις από την αρχή ως το τέλος, ανεβάζοντας άπό σελίδα σε σελίδα το ενδιαφέρον σου. Είναι νομίζω ένας θησαυρός για όσους ζουν τώρα στο μικρό αυτό χωριό, αλλά και για τους επερχόμενους. Αποτελεί μια μικρή διαμαντόπετρα που φωτίζει τη ΖΩΝΗ και την κάνει να λάμπει στο σήμερα, στοα αύριο, στο βάθος του χρόνου, τόσο για τον ιστορικό, όσο και για το λαογραφικό του χαρακτήρα. Αποτελεί κατά τη γνώμη μου, τη μεγαλύτερη προσφορά που θα μπορούσε να κάνει ένας Σύλλογος και μια συγγραφέας στον τόπο τους. Γιατί καλές είναι και οι συνεστιάεις, οι χοροί, οι εκδρομές και οι άλλες εκδηλώσεις που μπορεί να κάνει ένας Σύλλογος, αλλά όλα αυτά γίνονται, παρέρχονται, ξεχνιούνται. Ενώ το μικρό αυτό δοκίμιο μένει και θα μείνει στο βάθος του χρόνου.
Πρόκειται για ένα πόνημα γραμμένο από την πολυτάλαντη πένα μιας άριστης λογοτέχνιδας, όπως η ΖΑΧΑΡΟΥΛΑ ΓΑΪΤΑΝΑΚΗ, περιληπτικό, ουσιαστικό, σωστό στο διάβασμά του και διαφωτιστικό σε όλες τις λεπτομέρειές του. Πολλά μικρά χωριά θα ήθελαν να έχουν ένα τέτοιο πόνημα για να γνωρίζουν οι σύγχρονοι το παρελθόν τους, για να γνωρίζουν αυτοί που έρχονται την ιστορία του τόπου τους. Ειδικά δε το φωτογραφικό του υλικό και η αναφορά του σε πρόσωπα, που πέρασαν και διαδραμάτισαν κάποιον ρόλο στη ζωή του χωριού, το καθιστά πιο ευανάγνωστο, πιο ουσιαστικό και του δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα.
Οι λεπτομέρειές του δε στην αρχιτεκτονική των σπιτιών, στον τρόπο θέρμασης, φωτισμού, ύδρευσης, αποθήκευσης των προϊόντων, μαγειρέματος, φουρνίσματος, καλλιέργειας της γης, συγκομιδής των προϊόντων και άλλες λεπτομέρειες κατά την προ του ηλεκτρισμού και των σύγχρονων ανέσεων περίοδο είναι κάτι, που δεν αφορά μόνο τη ΖΩΝΗ, αλλά και ολόκληρη την ελληνική ύπαιθρο κατά την προ κατοχική και την αμέσως μετά κατοχική περίοδο. Διαβάζοντάς το νόμισα ότι διάβαζα τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του δικού μου χωριού (σημ.; Δαιμονιά Λακωνίας), του χωριού κάθε διαμερίσματος της Ελληνικής υπαίθρου και από αυτήν την άποψη νομίζω ότι αποκτά όχι μόνο τοπικό αλλά και πανελλήνιο λαογραφικό ενδιαφέρον.
Ειδικά δε το μέρος εκείνο που αναφέρεται στη μετανάστευση των κατοίκων στην Αμερική, στην Αυστραλία και αργότερα στην ομαδική φυγή των κατοίκων του προς την πρωτεύουσα και τις άλλες μεγαλουπόλεις, καθώς και την επιστροφή τους αργότερα ως προσωρινών παραθεριστών με την ανακαίνιση των παλιών σπιτιών ή την ανέγερση νέων, είναι εκόνες που δεν αφορούν μόνο τη ΖΩΝΗ αλλά ολόκληρη σχεδόν την Ελληνική ύπαιθρο. Και γενικά είναι ένα έργο που τιμά ιδιαίτερα τόσο τον ΜΟΡΦΩΤΙΚΟ ΕΞΩΡΑΪΣΤΙΚΟ ΣΥΛΛΟΓΟ της ΖΩΝΗΣ, όσο και την συγγραφέα αυτού ΖΑΧΑΡΟΥΛΑ ΓΑΪΤΑΝΑΚΗ.
ΠΟΤΗΣ ΚΑΤΡΑΚΗΣ
Πειραιάς, 5/10/2011
«Το βιβλίο με τίτλο «ΖΩΝΗ (1810-2010) – 200 ΧΡΟΝΙΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ»… πρόκειται για ένα βιβλίο ευσύνοπτο (64 σελίδων), αλλά περιεκτικό, με πληροφορίες τόσο για τον τουρίστα όσο και για τον ερευνητή και συλλέκτη γνώσης γύρω από αφανείς, αλλ’ άκρως ενδιαφέρουσες ιστορικά και λαογραφικά περιοχές της Ελλάδας μας. […….] Με τις ζωντανές περιγραφές της, η Ζαχαρούλα Γαϊτανάκη μάς μεταφέρει σε άλλες όμορφες εποχές γεμάτες ζεστασιά και συντροφικότητα. Ακόμη αναφέρεται σε επαγγέλματα που η εξέλιξη και η τεχνολογία κατήργησε, όπως αυτό του γανωματή, απαραίτητο για την ασφάλεια του μαγειρέματος σε παλιότερες εποχές. Τα σπίτια του χωριού, όπως περιγράφονται και όπως τα βλέπουμε στις φωτογραφίες που κοσμούν και διανθίζουν το βιβλίο, φαίνονται πολύ γραφικά. Και πάλι πληροφορούμαστε για τα παλιά, κεραμοσκέπαστα, παραδοσιακά σπίτια με το χειμωνιάτικο, την καμαρούλα, τη σάλα και την εμπατή, τις υποτυπώδεις συνθήκες υγιεινής στους σχετικούς χώρους, με το φανάρι για τα τρόφιμα, αντί για ψυγείο και τη λάμπα πετρελαίου αντί για ηλεκτρικό λαμπτήρα, τη στέρνα, αφού η ύδρευση γινόταν από πηγάδια κι απ’ το νερό της βροχής, τη λόντζα, τον ξυλόφουρνο, το κοτέτσι, το σταύλο και το περιβολάκι. Το παρήγορο είναι πως αν και σήμερα όλα άλλαξαν, αν και όλα τα σπίτια του χωριού διαθέτουν ψυγειοκαταψύκτη, σίδερο, πλυντήριο ρούχων, τηλεόραση, τηλέφωνο, κεντρική θέρμανση, νερό τρεχούμενο, εξακολουθούν να έχουν την πόρτα τους ολάνοιχτη και φιλόξενη στον περαστικό, που τα βήματά του θα τον οδηγήσουν στη ΖΩΝΗ. Τα λαογραφικά που ακολουθούν είναι ιδιαίτερα χαριτωμένα. Άκρως ενδιαφέροντα τα επώνυμα και τα παρατσούκλια, αλλά και τα τοπωνύμια και τα παλιά γεωργικά και καθημερινής εργασίας εργαλεία, καθώς και τα παραδοσιακά τοπικά γλυκίσματα και τα νοικοκυρέματα, που τα χρυσά και προκομένα χέρια των παλιών νοικοκυράδων κατάφερναν με χίλιους κόπους κι έναν «τρόπο θαυμαστό κι αξιοζήλευτο», αφού ούτε στ’ όνειρό τους δεν μπορούσαν να φανταστούν τις σημερινές ευκολίες. τέλος, το Σχολείο και οι διαπρέψαντες δάσκαλοι κι ένα «Ενδεικτικόν» Δημοτικού Σχολέιου σε άκρα καθαρεύουσα από το 1925! Κι ακόμη, αντί Επιλόγου, ένα τρυφερό ποίημα της Ζαχαρούλας Γαϊτανάκη για το αγαπημένο χωριό της που η μετανάστευση στο εσωτερικό και εξωτερικό αποτέλεσε μια σοβαρή αιμορραγία και σημαντική μείωση των κατοίκων και της νεολαίας. Το βιβλίο τελειώνει με σημαντικ΄ς πληροφορίες για τον ΜΟΡΦΩΤΙΚΟ ΕΞΩΡΑΪΣΤΙΚΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΖΩΝΗΣ ΑΡΚΑΔΙΑΣ, την ιστορκή του διαδρομή, αναφορά στα ιδρυτικά μέλη και τα Διοικητικά Συμβούλια από το 2004 έως το 2012 και τις δραστηριότητες, καθώς και τις προτεραιότητες και τα μελλοντικά σχέδια του Συλλόγου, που όπως φαίνεται, απαρτίζεται από ανθρώπους δραστήριους με αφιλοκερδή διάθεση κι ατέλειωτη όρεξη για δουλειά κι ανιδιοτελή προσφορά στον τόπο και τους συντοπίτες τους. Το CD ποπυ υπάρχει στο βιβλίο αποτελεί ένα όμορφο συμπλήρωμα της αξιόλογης αυτής έκδοσης. Συγχαρητήρια σε όσους συνέβαλαν σ’ αυτήν. Ευχαριστώ την αγαπητή φίλη Ζαχαρούλα Γαϊτανάκη που μου πρόσφερε ένα έργο καρδιάς και έυχομαι να γίνει αιτία για να γνωρίσουν και να επισκεφθούν τη ΖΩΝΗ πολλοί τουρίστες, αλλά και να πληροφορηθούν όσα πολύτιμα περιέχει αυτό το βιβλίο ακόμα και οι ίδιοι οι κάτοικοι και κυρίως οι νέοι, αφού οι μνήμες ξεθωριάζουν με το πέρασμα του χρόνου και με το φευγιό απ’ τη ζωή των παλιών και το παρελθόν αργοσβήνει. Είναι βέβαιο πως το βιβλίο αυτό θα κάνει ένα κομμάτι του παρελθόντος μόνιμο παρόν, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι. Χαιρετώ, με αγάπη,
ΗΡΩ – ΧΡΥΣΑΝΘΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΚΗ
Βριλήσσια, 22 Αυγούστου 2012
Η ΖΩΝΗ ΑΡΚΑΔΙΑΣ – ΕΝΑ ΟΜΟΡΦΟ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΧΩΡΙΟ
Οι πνευματικές προσπάθειες που γίνονται με σκοπό την προβολή της ιστορίας και του πολιτισμού γεωγραφικών χώρων (χωριά, πόλεις, περιοχές) της ελλαδικής επικράτειας, είναι πολύπλευρα πολύτιμες και γι’ αυτό αξιέπαινες. Αυτό ισχύει και για τη συνοπτική έκδοση του «Μορφωτικού Εξωραϊστικού Συλλόγου ΖΩΝΗΣ», που καταγράφει μια διαδρομή 200 χρόνων, προόδου και πολιτισμικής εξέλιξης του όμορφου χωριού ΖΩΝΗ. Η έκδοση του μικρού βιβλίου με τίτλο «ΖΩΝΗ – 200 ΧΡΟΝΙΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ (1810 – 2010)» αποτελεί μια συνοπτική καταγραφ΄ή της ιστορίας του προοδευτικού αυτού χωριού, του Δήμου Γόρτυνος που έγραψε η ποιήτρια και συγγραφέας Ζαχαρούλα Γαϊτανάκη, που ζει και δημιουργεί σ’ αυτό το χωριό. [……….]
Το βιβλίο αναδεικνύει την ιστορική και πνευματική διαδρομή και την ζηλευτή κοινωνική πρόοδο ενός μικρού χωριού, που θα τη ζήλευαν άλλες μεγάλες πόλεις και γνωστές κωμοπόλεις. Μέσα από τα επιμέρους κεφάλαια, τις αφηγήσεις, τα στοιχεία και το φωτογραφικό υλικό, ζωντανεύουν: οι εκκλησίες, τα ξωκλήσια, τα σπίτια και τα καφενεία, οι μνήμες από τα παιδικά και σχολικά χρόνια, από τις γιορτές, τα πανηγύρια, τους γάμους, τη δράση του Συλλόγου, τα ήθη και τα έθιμα. […..]
Συγχαίρουμε τη λαμπρή αυτή προσπάθεια των παραγόντων της Ζώνης, για την έκδοση του βιβλίου, που προβάλλει και συντηρεί την ιστορία, τις παραδόσεις και τον λαϊκό πλούτο του
χωριού. Μακάρι το κάθε χωριό της χώρας, να διέσωζε μ’ αυτό τον τρόπο,το ιστορικό του παρελθόν!
ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΝΔΡΙΚΟΠΟΥΛΟΣ, Αίγιο
(απόσπασμα της Κριτικής γνώμης του, που δημοσιεύτηκε στην εβδομαδιαία εφημερίδα των Πατρών «Η ΓΝΩΜΗ», την Δευτέρα 23 Απριλίου 2012).
«Το βιβλιαράκι των 64 σελίδων είναι ένα ¨κόσμημα της ΖΩΝΗΣ¨. Ομολογώ ότι περίμενα να διαβάσω τυποποιημένα πράγματα. Πόσο γελάστηκα, αφού από τις πρώτες σελίδες μοιράστηκα «την ΖΩΝΗ της καρδιάς σας». απλό, με ενθυμήσεις και στοιχεία πραγματικά, νιώθει κανείς σαν να βρίσκεται εκεί, σε μια μεγάλη αγκαλιά, την αγκαλιά των αληθινών ανθρώπων, που έμειναν στηνΖώνη και φυλάττουν «Θερμοπύλες». Ένα βιβλίο φιλόξενο από αγάπη. Κάποιες λέξεις με δυσκόλεψαν, όπως το «Φανάρι». Από τους γονείς μου θυμάμαι πως την έλεγαν «κλούβα» και την κρεμούσαν ψηλά. Επίσης, ο «γιούκος», όπως τον έφτιαχναν και οι νοικοκυρές ακόμα και στις πόλεις τα πιο παλιά χρόνια. Εκείνο που με εντυπωσίασε φυσικά ήταν στην σελίδα 43 «Νοικοκυρές – του σπιτιού Αρχόντισσες». Εδώ πραγματικά λάμπει η θηλυκή ικανότητα αφού οι «αρχόντισσες» εκείνης της εποχής παρόλες τις δυσκολίες φρόντιζαν τα πάντα με αξιοζήλευτο τρόπο.
Καθώς διαβάζεις τούτο το βιβλίο, βρίσκεις το παρελθόν να είναι παρών αφού η αγάπη των κατοίκων και η όμορφη παραουσίασήσ ου, Ζαχαρούλα, «η πέννα σου» ζωντανεύει κάθε κομμάτι του χωριού. Σε συναρπάζει ο απλός, αληθινός λόγος! Κάθε λέξη μοιάζει με μια όμορφη πινελιά στις αναμνήσεις. Υπάρχει στοχασμός και Αλήθεια. Μια θερμή χειραψία με όλους τους κατοίκους της ΖΩΝΗΣ, χειραψία αγάπης, Φιλίας, Φιλοξενίας. Και δεν πρέπει η χειραψία αυτή να μείνει στα χαρτιά. Θα πρέπει να γίνει και πράξη, αφού σήμερα όλα έχουν αλλάξει όπως χαρακτηριστικά γράφει η φίλη Ζαχαρούλα στην σελίδα 27 «Η ΖΩΝΗ σήμερα». Πιστεύω ότι το βιβλίο αυτό δίνει στην ΖΩΝΗ την δυνατότητα να αποκτήσει «τουριστικό ενδιαφέρον», γιατί είναι ένα μέρος που πρέπει να γνωρίσουν όλοι. Θα ήθελα να ευχηθώ από καρδιάς, σε εκείνο το τετράστιχο στη σελίδα 31 «πόσα όνειρα είχε φωτίσει η παλιά λάμπα της γιαγιάς και πόσες ελπίδες είχε γεννήσει για μας», όλα… μα όλα τα όνειρα να γίνουν πραγματικότητα και σε όλες τις καρδιές να μην σβήσει ποτέ η Ελπίδα. Εκείνο το «φως», που φωτίζει τον δρόμο του καθένα από μας.»
Δρ. ΕΥΤΥΧΙΑ ΚΑΠΑΡΔΕΛΗ, Μέλος του «Παγκόσμιου Κογκρέσου των Ποιητών»
Πάτρα, ν. Αχαϊας
