Έλα να πούμε ψέματα ένα σακί γιομάτο
Φόρτωσα ένα μπόντικα σαράντα κολοκύθια
Κι απάνου στα καπούλια του ένα σακί ρεβύθια.
Κάθε χρόνο την 1η Απριλίου αναβιώνει το έθιμο με τα αθώα ψέματα. Πρόκειται για μία παιγνιώδη συνήθεια των ανθρώπων, με παγκόσμια διάσταση. Το ψέμα της Πρωταπριλιάς κατά την ελληνική λαογραφία ξεκίνησα σαν «ένα σκόπιμο ξεγέλασμα των βλαπτικών δυνάμεων που θα εμπόδιζαν την αγροτική παραγωγή», με το πέρασμα των χρόνων όμως, εξελίχθηκε σαν ένα αθώο ψέμα, με τη μορφή παιχνιδιού, προς διασκέδαση όλων.
Δώδεκα μήνες: Απρίλιος – Fidelia Bridges – 1876
Η Άνοιξη μυρίζει!!!
Πολύσμερμη μικρή ροδιά, ως πότε παγωμένη
Θα ‘σαι στου κήπου τη γωνιά απόκληρη θλιμμένη;
Ξύπνα, ο Απρίλης έφτασε η Άνοιξη μυρίζει!
Σκληρός χειμώνας πέρασε, ο ήλιος πια ροδίζει
Φούντωσε τα κλωνάρια σου ματάκια ποθημένα
Με φύλλα και μπουμπούκια σου στον Έρωτα ταγμένα
Να φτερουγίσει η καρδιά του φίλου μας σπουργίτη
Στα κεραμίδια τη φωλιά μ’ ανθούς σου να κοσμήσει
Η καρπερή τους ευωδιά ο Έρωτας να δώσει
Της ευγονίας ευωδιά αγάπη να ριζώσει.
Ηλίας Λαμπρόπουλος
Ο Απρίλης είναι η καρδιά της Άνοιξης, ο μήνας των λουλουδιών.
Στα φυσιολατρικά δημοτικά μας τραγούδια ο Απρίλης αποθεώνεται όπου και μόνη η παρουσία του ανθοβολάει ανοιξιάτικο μύρο κι αισιοδοξία. Οι μέρες τον μήνα αυτό «ανοίγουν», το καλοκαίρι κοντοζυγώνει.
«Τώρα είνι Απρίλης και χαρά, τώρα είν’ καλοκαίρι,
το λέν’ τ’ αηδόνια στα κλαριά, κι οι πέρδικες στα πλάγια,
το λεν οι κούκοι στα ψηλά, ψηλά στα καταρράχια,
πάν’ τα κοπάδια στα βουνά να ξεκαλοκαιριάσουν,
πάν ’ και κοντά οι τσοπάνηδες, βαρώντας τη φλογέρα,
να τα τυροκομήσουν και τη νομή να βγάλουν
και να γιορτάσουν τ’ Αϊ – Γιωργιού, να ρίξουν στο σημάδι
να πιουν νερό απ’ το βουνό, να πάρουν τον αέρα».
Δημοτικό τραγούδι